77 ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ 77 ΛΕΠΤΑ…(δε χωράν) – ΈΝΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

 

Το blog katrami παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ ανεξάρτητης παραγωγής για τη ζωή της ακτιβίστριας δικηγόρου Κατερίνας Ιατροπούλου με τίτλο «77 Χρόνια σε 77 Λεπτά…(δε χωράν)».
Οι δύο αποκλειστικές συνεντεύξεις – συζητήσεις (28-5-2018 και 14-1-2019) με την Κατερίνα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του έργου που συμπληρώνεται από μαρτυρίες, άγνωστα περιστατικά και γνωστά ιστορικά γεγονότα που σημαδεύουν το κίνημα καταγεγραμμένα από 13 ανθρώπους που έζησαν τη μαχητική δικηγόρο είτε μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις, είτε στα δικαστήρια, είτε στους κοινούς αγώνες. Το σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό που προέρχεται και από το προσωπικό της αρχείο αποτελεί τη «γέμιση» της ταινίας.
Η Κατερίνα Ιατροπούλου γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1945 στην Τρίπολη και αλλάζει αρκετά σχολεία (Κρήτη, Νάξο, Λάρισα κ.α.) λόγω των μεταθέσεων του πατέρα της αλλά ζυμώνεται στη Μυτιλήνη. Μετακομίζει Αθήνα (Άνω Πατήσια) για να σπουδάσει Νομική κι εγγράφεται στη Νεολαία Λαμπράκη συμμετέχοντας σε πολλές διαδηλώσεις, σε φοιτητικές κινητοποιήσεις, στις συγκεντρώσεις των οικοδόμων, στα Ιουλιανά ενώ σε μια πορεία στα Προπύλαια χτυπιέται από την αστυνομία.
Πρωτοχρονιά του 1967 ταξιδεύει στην ΕΣΣΔ όπου απογοητεύεται από τις συνθήκες διαβίωσης και γενικότερα από το σοσιαλιστικό μοντέλο.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των απριλιανών εντάσσεται ως σύνδεσμος του Πατριωτικού Μετώπου αλλά κυρίως στον Ρήγα Φεραίο. Συλλαμβάνεται και βασανίζεται στα μπουντρούμια της Μπουμπουλίνας κυρίως από τον Καλύβα, όμως χάρη στην επαγρύπνηση ενός κομμουνιστή θείου της και στις διασυνδέσεις του εθνικόφρονα πατέρα της αποφεύγει την εξορία. Διαφεύγει στο Λονδίνο και συμμετέχει ενεργά στα φεμινιστικά κινήματα, στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια για το Βιετνάμ και στις διαδηλώσεις για ΙΡΑ και Χιλή σε όποια ευρωπαϊκή πόλη κι αν βρίσκεται.
Στη Μεταπολίτευση επιστρέφει στην Ελλάδα κι ως δικηγόρος βουτάει κατευθείαν στα βαθιά αναλαμβάνοντας δύσκολες δίκες σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα.
Όμως οι άθλιες συνθήκες στις φυλακές, οι εξευτελισμοί, τα φριχτά βασανιστήρια, ο σταυρός, η καθήλωση, οι απάνθρωπες απομονώσεις και οι «αυτοκτονίες» την αφυπνίζουν κάνοντάς τη ξεχωριστή για τους σκληρούς αγώνες που δίνει για τα δικαιώματα των φυλακισμένων όπου ανιδιοτελώς και αρκετές φορές αφιλοκερδώς τρέχει σε κάθε φυλακή της χώρας για να υπερασπιστεί άγνωστους, απόκληρους ανθρώπους. Έτσι τους δίνει φωνή δημοσιεύοντας γράμματά τους που με κίνδυνο αυτοί βγάζουν έξω, μέσα από το περιοδικό που εκδίδει «Της Φυλακής» με μετέπειτα συνεργάτη και τον Γιώργο Βλασσόπουλο. Τα λίγα τεύχη που κυκλοφορούν στο διάστημα 1979 – 1986 δεν ευαισθητοποιούν μόνο ανήσυχες καρδιές αλλά δίνουν και μια γερή γροθιά στο στομάχι του κάθε ανθρωποφύλακα και βασανιστή.
Το 1982 γνωρίζει το μέλος της 2ης Ιούνη Ρολφ Πόλε και παντρεύεται (για δεύτερη φορά) το 1984.
Το 1986 έχει γίνει πια το αγκάθι στο μάτι της φυλακιστικής εξουσίας και με αφορμή τη σύλληψη των δραπετών Χάρη Τεμπερεκίδη και Γιάννη Πετρόπουλο στήνεται η περίφημη σκευωρία για κατοχή κι εμπόριο ναρκωτικών που καταρρέει μέσα σε λίγες μέρες.
Με συμπάθειες κι αντιπάθειες στον αντιεξουσιαστικό χώρο, αγωνίζεται για καλύτερες συνθήκες στις φυλακές έχοντας υπερασπιστεί αναρχικούς, ακροαριστερούς, τρανς, εργάτες, κλεφτρόνια, σεξεργάτριες, μετανάστες, τοξικομανείς, πολλές φορές αφιλοκερδώς με την πόρτα του σπιτιού της στη Βουλγαροκτόνου, ανοιχτή για τον κάθε κατατρεγμένο.
Διαδηλωτές υπέρ Ρολφ Πόλε – Λιβερέτος – Περιοδικό «Το Σήμα» – Οικογένεια Κασίμη – Σκανδάλης – Διαδηλωτές για «αυτοκτονίες» των 3 της RAF – Περιοδικό «Κράξιμο» – Φίλιππας Κυρίτσης & Σοφία Κυρίτση – Εμπρησμός Μινιόν – Αφοι Τσουβαλάκη – Νικόλας Άσιμος – Χάρης Τεμπερεκίδης Γιάννης Πετρόπουλος & Γιάννης Παπαδόπουλος – Χρήστος Ρούσσος – Γιάννης Μπουκετσίδης – Βαγγέλης Ρωχάμης – Πυρπόληση Πρυτανείας – 33 αφισοκολλητές – Πολυτεχνείο 1995 – Απεργοί πείνας – Κορνήλιος Λουλούδης – Γιάννης Σερίφης – Ε.Λ.Α. – Κατερίνα Γκουλιώνη είναι λίγα ονόματα κι ορισμένες υποθέσεις που έχει αναλάβει στα 36 χρόνια δικηγορίας της.
Το 2002 είχε υποψίες ότι άλλη μια σκευωρία στηνόταν εις βάρος της όμως η έκρηξη στον Πειραιά αλλάζει τα σχέδια της Αντιτρομοκρατικής.
Το 2005 το όνομά της περιλαμβάνεται στη λίστα παρακολούθησης που αφορά το σκάνδαλο υποκλοπών στη Vodafone.
Το 2014 απογοητευμένη, συνταξιοδοτείται κι αποσύρεται.
Στο πρώτο στάδιο νικάει μέχρι και τον καρκίνο, λίγα χρόνια όμως μετά χάνει την κρίσιμη μάχη και αφήνει την τελευταία της πνοή στις 7 Νοεμβρίου 2022 σε ηλικία 77 ετών.
Την Κατερίνα δε θα τη θυμόμαστε μόνο για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στα κινήματα αλληλεγγύης αλλά και για τις δομές που έχτισε στις φυλακές αφήνοντας το στίγμα της μέχρι και σήμερα, εμπνέοντας νέες συντρόφισσες και νέους συντρόφους να ασχοληθούν με τα φυλακιστικά.

Στο έργο ακούγονται αποσπάσματα από γράμματα – κραυγές κρατουμένων μέσα από το περιοδικό «Της Φυλακής» σε αφήγηση Ειρήνης & Lafert Drag Queen.

Όποιο στέκι – χώρος – κατάληψη θέλει να προβάλει το ντοκιμαντέρ μπορεί να στείλει e-mail στη διεύθυνση katrami@espiv.net
Όλες οι εκδηλώσεις και προβολές του blog είναι δωρεάν χωρίς κουτί οικονομικής ενίσχυσης.

Trailer: